آیه
فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِینَ اتَّخَذُواْ مِن دُونِ اللَّهِ قُرْبَاناً آلِهَةً بَلْ ضَلُّواْ عَنْهُمْ وَذَلِکَ إِفْکُهُمْ وَمَا کَانُواْ یَفْتَرُونَ
ترجمه
پس چرا معبودانی که به جای خداوند برای تقرّب برگزیده بودند، آنان را یاری نکردند؟ بلکه از نزد آنان محو شدند و این بود (سرانجام) دروغ و انحراف آنان و آنچه دروغ میبافتند.
پیام ها
1- باید از ناتوانی و بیخاصیّتی معبودان غیر الهی عبرت گرفت. «فلولا نصرهم»
2- تمایل به قرب الهی، فطری است و حتّی بت پرستان، بتها را وسیله تقرّب به خدا میدانستند. «قرباناً آلهة»
3- به کسی تکیه کنیم که در روز نیاز و سختی، حاضر و فعال باشد، نه غایب و بی اثر. «بل ضلّوا عنهم»
4- یاری رسانی بتها، خیالی دروغین و بی اساس و موهوم است. «ذلک افکهم و ما کانوا یفترون»