آیه
ذَلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ اتَّبَعُواْ الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّبَعُواْ الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ
ترجمه
این (دو گونه سرانجام) به خاطر آن است که کسانی که کفر ورزیدند، از باطل پیروی کردند و کسانی که ایمان آوردند، از همان حقی که از طرف پروردگارشان (نازل شده) است پیروی نمودند. این گونه خداوند برای (بیداری) مردم، مثال حالشان را بیان میکند.
نکته ها
مقایسه و تفکیک میان سرانجام کافران و مؤمنان، یکی از شیوههای تربیتی قرآن است که در این چند آیه مکرّر بیان شده است.
در این آیه، ایمان و کفر بر اساس حق و باطل از یکدیگر جدا شدهاند که بیانگر منطق قرآن در برخورد با مخالفان است.
پیام ها
1- سرنوشت و عاقبت خوب یا بد انسان، تابع افکار و اعمال اوست. «أضلّ أعمالهم... أصلح بالهم - ذلک بانّ الّذین...»
2- باطلگرایی، زمینه گرایش به کفر است. «الّذین کفروا اتّبعوا الباطل»
3- هر راهی که در مقابل حقّ قرار گیرد، باطل و بی اساس است و میان حق و باطل، راه سومی وجود ندارد. «اتّبعوا الباطل... اتّبعوا الحق»
4- باطل، از ناحیه انسان است و به خدا نسبتی ندارد ولی حق از سوی خداوند است و حقایق آسمانی پوچ نیستند. «الحقّ من ربّهم»
5 - مصداق بارز و روشن حقّ، قرآن است. «اتّبعوا الحقّ من ربّهم» (در آیه قبل خواندیم: «ما نزّل علی محمّد و هوالحقّ من ربّهم»)
6- استفاده از مثال و بیان عوامل سعادت و شقاوت انسان در قالب تمثیل، از اصول تربیتی قرآن است. «ذلک بانّ... کذلک یضرب اللّه للناس امثالهم»