تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 9(دوره ده جلدی)
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره 56. واقعه آیه 83-87

آیه
فَلَوْلَا إذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ‏
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ‏
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ
تَرْجِعُونَهَآ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ‏
ترجمه
پس چرا آنگاه که جان به گلوگاه رسد.
و شما در آن هنگام نظاره می‏کنید.
و ما از شما به آن (محتضر) نزدیک‏تریم، ولی نمی‏بینید.
و ما از شما به آن (محتضر) نزدیک‏تریم، ولی نمی‏بینید.
پس اگر شما (در برابر اعمالتان) مجازات شدنی نیستید، چرا آن جان را (در حال احتضار به بدن خود) بر نمی‏گردانید اگر راست می‏گویید؟
نکته ها
اگر منکران معاد در قدرت خداوند برای مبعوث کردن مردگان شک دارند، آیا قدرت او را در گرفتن جان انسان‏ها، انکار می‏کنند؟ صحنه جان دادن محتضر را می‏بینند که احدی هیچ کاری نمی‏تواند بکند، عجز خود و قدرت نمایی او را در حال احتضار دیده‏اند، همان قدرت که می‏تواند جان را بگیرد، می‏تواند جان را باز گرداند. اگر مرگ به اراده و تقدیر الهی نبود و اتّفاقی بود، چاره‏جویی و جلوگیری از آن امکان داشت.
برای منکران باید استدلال آورد، چنانکه در آیات متعدّد این سوره خداوند بارها استدلال آورده است. «أفرأیتم ما تمنون»، «أفرأیتم ما تحرثون»، «أفرأیتم النار الّتی تورون»، البتّه گاهی هم باید با نشان دادن صحنه عجزشان آنان را تحقیر کرد، چنانکه در این آیات خداوند خطاب به آنان می‏فرماید: همه شما قدرت دور کردن مرگ و زنده نگه داشتن عزیزتان را در لحظه احتضار ندارید.
خداوند، به همه بندگان، خوب یا بد، نزدیک است. «نحن اقرب الیه» آنچه مهم و ارزشمند است این‏که ما با ایمان و عمل صالح به خدا نزدیک شویم.
«مَدین» از «دین» به معنای جزاست و لذا «یوم الدین» یکی از نام‏های قیامت است: «مالک یوم الدین»
نگاه، غیر از دیدن است، چه بسا انسان به چیزی نگاه می‏کند، اما آن را نمی‏بیند و در فکر چیز دیگری است. «تنظرون... لکن لا تبصرون»
پیام ها
1- لحظه‏ی احتضار و مرگ، برای همه حتمی است. «اذا بلغت الحلقوم» (کلمه «اذا» در موارد حتمی الوقوع بکار می‏رود)
2- خروج روح از بدن، از مجرای تنفسی و حلقوم است. «بلغت الحلقوم»
3- خداوند برای برطرف کردن تردید معاد، هم قدرت خود را در حیات مطرح می‏کند و هم در حال مرگ و به این طریق اتمام حجّت می‏کند. «بلغت الحلقوم»
4- خداوند، از نزدیک‏ترین افراد به انسان، نزدیک‏تر است. نزدیکی دیگران جسمی است و نزدیکی او ناشی از احاطه کامل به مخلوق است. «نحن اقرب الیه منکم»
5 - معاد و کیفر و پاداش اخروی قطعی است. «ان کنتم غیر مدینین» (بکارگیری فعل ماضی برای بیان آینده، نشانه حتمی و قطعی بودن آن است)