نخستین ارزش منفی، در زمینه امور مالی، تجاوز به اموال دیگران است که به صورت های مختلف، مثل سرقت و غصب، انجام می گیرد و زیر عناوینی چون: ظلم، منکر، فساد و دیگر مفاهیم عامه اخلاق اجتماعی قرار خواهد گرفت.
تجاوز به اموال مردم، گاهی آشکار و با زور، عنف و ارعاب و احیاناً، تهدید با سلاح انجام می گیرد و نمونه روشنش غارتگران و راهزنانی بودند که در سر گردنه ها با تهدید و ارعاب و ضرب و جرح و قتل، اموال مردم را از آنان می گرفتند. این، یکی از مصادیق و نمونه های آشکار محاربه با خدا و افساد فی الارض است که در قرآن کریم برایش حد تعیین شده است، آن جا که می فرماید:
(اِنَّما جَزاءُ الَّذِینَ یُحارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الاَرْضِ فَساداً اَنْ یُقَتَّلُوا اَوْ یُصَلَبُّواْ اَوْ تُقَطَّعَ اَیْدِیهِمْ وَاَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلاف اَوْ یُنْفَواْ مِنَ الاَرْضِ ذلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فی الدُّنْیا وَلَهُمْ فی الاْخِرَةِ عَذابٌ عَظِیمٌ)**مائده/ 33.***.
کیفر آنان که با خدا و رسول او به جنگ برخیزند و در زمین فساد کنند این است که کشته یا به دار زده شوند و یا دست ها و پاهاشان برعکس قطع شود و یا از آن سرزمین تبعید شوند. این خواریِ دنیای آنان است و در آخرت عذابی دردناک دارند.
گاهی دیگر، تجاوز به اموال مردم، به طور مخفیانه و دور از چشم صاحب مال انجام می شود؛ مانند این که شب از دیوار مردم بالا می روند یا دری را مخفیانه باز می کنند، قفلی را می شکنند و اموال مردم را می ربایند که اصطلاحاً این نوع تجاوز مالی، «دزدی» نامیده می شود.
گاهی هم از راه حیله و تزویر، مال دیگران را از چنگشان درمی آورند که آن هم شکل های مختلفی دارد.
﴿ صفحه 287﴾