مهم ترین دخالت هایی در زندگی فردیِ و اجتماعیِ دیگران، دخالت فکری، ارشادی
﴿ صفحه 420﴾
است. اگر یک جامعه، فکر غلطی دارد، جامعه اسلامی موظف است تا آن جامعه را هدایت کند، بینش صحیح اسلامی را به آن جامعه بشناساند و تلاش کند که دین حق را بپذیرند و اگر جامعه ای خواست براساس سوء اختیار خود، با اسلام مخالفت کند و حتی حاضر نشد دعوت اسلام را بشنود، چنین جامعه ای، از دید اسلام، ارزشی ندارد.
در اسلام، ارزش برای فرد یا جامعه ای است که در مسیر تکامل گام بردارد. قرآن بعضی انسان ها را در ردیف چار پایان یا حتی پست تر از آن ها معرفی می کند و رذل ترین و بدترین جنبندگان روی زمین را انسان های کافر و بی ایمان به خدا می داند. در نظام ارزشیِ اسلام، انسان بماانه انسان، یعنی انسان های منهای فکر و اعتقاد، ارزشی ندارند. در نظام ارزشیِ اسلام، انسان یک حیوان دوپا است که باداشتن جهان بینی و ایدئولوژیِ صحیح، یعنی اسلام و ایمان به خدا، ارزش انسانی پیدا می کند؛ یعنی در صورتی که از جهت اعتقادات و ارزش ها متصل و مرتبط باخدای جهان بشود. اگر در موردی به کسانی که فاقد این ارزشند، حقوقی داده می شود و احترامشان رعایت می شود، به امید این است که کم کم به اسلام گرایش پیدا کنند. اگر چنین امیدی به فرد یا جامعه بی خدا و غیر مسلمان نباشد، هیچ ارزشی نزد خدا و مسلمان ها ندارد و گاهی خداوند عذابی می فرستد و این جامعه را نابود می کند یا به مسلمانان دستور می دهد تا با آن بجنگند که این هم نوع دیگری از عذاب های الهی است؛ چنان که در قرآن می فرماید:
(قاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِاَیْدیکُمْ)**توبه/ 14.***.
انسان از آن جهت که بنده خدا است، باید اوامر الهی را اطاعت کند و هدف از تشریع الهی را تحقق بخشد. جامعه اسلامی باید جوامع دیگر را به سوی حق هدایت کند و اگر قدرت هایی مانع می شوند، آن ها را از سر راه تکامل انسان ها بردارد و اگر عناد ورزیدند، با آن ها بجنگد. جهاد ابتدایی در اسلام حق است، در صدر اسلام واقع شده است شکل کامل تر آن، در عصر ظهور حضرت ولیّ عصر(علیه السلام)واقع خواهد شد.