بنابراین، اسلام به مسأله تحکیم اساس خانواده، توجه فراوان دارد و گام به گام، در آداب و دستورات خود، این هدف والا را دنبال می کند. اسلام قبل از هر چیز، توصیه می کند که جو عاطفی و محبت آمیز بر روابط و محیط خانواده حاکم باشد و تا آن جا که ممکن است، زمینه اختلاف، در خانواده به وجود نیاید؛ چرا که محیط خانواده، محیط اختلاف و کشمکش نیست.
در مرحله دوم، اگر اختلافی پیش آمد، آنان را به مشورت و مصلحت اندیشی فرا می خواند تا خود، مشکل خانواده را برطرف کنند و نگذارند اختلاف آنان به بیرون از محیط خانواده کشیده شود.
در مرحله سوم، اگر به توافق نرسیدند و خودشان قادر به حل این اختلاف نبودند، به این علت که یکی از آن دو، یا واقعاً و یا به گمان دیگری، به حق خود قانع نیست و لجبازی و تک روی می کند، در این صورت، به طرف مقابل توصیه می کند که از خود انعطاف نشان دهد و از حق خودش بگذرد تا اصل خانواده باقی بماند.
و در مرحله چهارم، اگر به توافق نرسیدند، با حکمیت و وساطت دیگران به اختلاف خاتمه دهند، که هدف از همه این دستورات، تلاش برای پایدار ماندن خانواده است.
﴿ صفحه 84﴾