(82) فَلْیَضْحَکُواْ قَلِیلاً وَلْیَبْکُواْ کَثِیراً جَزَاءً بِمَاکَانُواْ یَکْسِبُونَ
پس به سزای آنچه (با دست خود) کسب میکردند، کم بخندند و بسیار بگریند.
نکتهها:
منافقان اگر بدانند که به خاطر ترک جهاد، چه پاداشهایی را از دست داده و چه فرصتها و نعمتهایی را کفران کردهاند، باید کمتر شادی کنند و بسیار بگریند، گرچه گریهی مادام العمرشان هم در برابر گریههای طولانی قیامت، چیزی نیست!
پیامها:
1- ناله و گریه بر گرفتاریها، کیفر دنیویِ متخلّفان از جهاد است. (فرح المخلّفون... و لیبکوا کثیراً جزاء)
2- کیفر، متناسب با عمل است. (فرح المخلّفون .. ولیبکوا کثیراً)
3- خندهها وخوشیهای چند روزهی منافق، حسرت وگریههای طولانی در پیدارد. (فرح المخلّفون ...و لیبکوا کثیراً)