(124) وَإِذَا مَآ أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُم مَّن یَقُولُ أَیُّکُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ إِیمَناً فَأَمَّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ فَزَادَتْهُمْ إِیمَناً وَهُمْ یَسْتَبْشِرُونَ
و هرگاه سورهای نازل شود، برخی از منافقان گویند: این سوره، ایمان کدام یک از شما را افزود؟ امّا آنان که ایمان آوردهاند، (آیات قرآن) بر ایمانشان بیافزاید و آنان بشارت میگیرند.
پیامها:
1- استهزا وموضعگیری منفی به هنگام نزول قرآن، نشانهی نفاق است. (اُنزلت سورة... یقول ایّکم زادته...)
2- منافقان با سؤالهای خود، روحیّهی منفی خود را به دیگران انتقال میدهند. (یقول ایّکم زادته هذه ایماناً...)
3- مؤمنان برای پاسخگویی به سؤالات و شبهاتِ منافقان، باید آمادگی داشته باشند. (ایّکم زادته هذه ایماناً ...)
4- ایمان، مراتبی دارد وقابل کم و زیاد شدن است، همان گونه که نفاق، قابل توسعه و افزایش است. (فزادتهم ایماناً)
5 - قرآن، وسیلهی خوبی برای شناختِ مؤمن از منافق است.(فامّا الذین امنوا فزادتهم ایماناً)
6- احساس شادی و نشاط روحی پس از شنیدن آیات قرآن، نشانهی تکامل و رشد ایمان است. (فزادتهم ایماناً و هم یستبشرون )
7- قرآن، مایهی بشارت و مژده به اهل ایمان است.(و هم یستبشرون )