(113) وَلَا تَرْکَنُواْ إِلَی الَّذِینَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیآءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ
و به ستمگران تمایل وتکیه نکنید که آتشِ (عذاب) شما را فرا میگیرد و (در این صورت) برای شما در برابر خداوند، هیچ دوست و سرپرستی نیست، پس (از هیچ ناحیهای) مورد کمک قرار نخواهید گرفت.
نکتهها:
در روایات میخوانیم که مودّت و محبّت به ظالم و اطاعت از او، از مصادیق رکون به ظالم محسوب میشود. در روایتی میفرماید: به ستمگر امیدی نداشته باش، گرچه او فامیل و دوست تو باشد. «و ان کان حمیما قریباً»**تفسیر کنزالدقائق.*** در کافی، نیز این روایت آمده که اگر به مقدار زمانِ دست به جیب کردن ستمگر برای بخشش، راضی به زنده بودن او باشی، رکون و تکیه بر ظالم کردهای که خدا از آن نهی نمودهاست.**کافی، ج 5، ص 108.***
از آنجا که اطاعت از اولی الامر، واجب و از سوی دیگر، رکون به ظالم حرام است، پس اولی الامر نمیتواند ظالم باشد، بلکه باید معصوم نیز باشد، زیرا گناه از مصادیق ظلم به شمار میرود.
رکون و تکیه بر ظالم، آتش خداوند را در پی دارد، پس وضعیّت خود ظالم چگونه خواهد بود؟!
پیامها:
1- هرگونه تمایل واعتماد به ستمگران داخلی وخارجی، ممنوع است. (لاترکنوا) (ستمگران، لایق پیروی و رهبری نیستند)
2- تکیه بر ستمگران، گناه کبیره است. (هر گناهی که قرآن دربارهی آن وعدهی آتش داده، گناه کبیره است)(لا ترکنوا... فتمسّکم النار)
3- به جای تمسّک به ظالم، به خدا توکّل کنیم. (و مالکم من دون اللّه من اولیاء)
4- نتیجهی تکیه بر ستمگران، غربت و تنهایی است.(ثم لاتنصرون)