(50) وَإِلَی عَادٍ أَخَاهُمْ هُوداً قَالَ یَقَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَالَکُمْ مِّنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ
و به سوی قوم عاد، برادرشان هود (را فرستادیم، او به مردم) گفت: ای قوم من! (تنها) خدا را بپرستید که هیچ معبودی جز او برای شما نیست. (شما در پرستش بتها به خطا میروید و) شما جز اهل افترا و تهمت نیستید.
نکتهها:
پس از حضرت نوح، حضرت هود مبعوث شد. سرگذشت این پیامبر الهی، در آیات 65 تا 72 از سورهی اعراف نیز آمده است. از آنجا که هود علیه السلام از قبیلهی عاد بود، لذا در آیه از او به (اخاهم) «برادرِ عاد» تعبیر شده است.
همین که زمان وفات نوح علیه السلام فرا رسید، به یارانش فرمود: بعد از من دوران غیبتی خواهد بود که در آن طاغوتها پدید میآیند و خداوند توسط قائمی از نسل من که نام او هود است، برای شما گشایشی میرساند.**تفسیر نورالثقلین ؛ اکمالالدین، ج1، ص 135.***
شفیع قرار دادن بتها، هم افترا به خداوند است که بتها را شریک او میدانند و هم تهمت به بتهاست که آنها را صاحب نفع و ضرر به حساب میآورند.
پیامها:
1- رسالت حضرت هود، مخصوص قوم عاد بود. (الی عاد)
2- تبلیغ در جوّ برادرانه، مؤثّرتر است. (اخاهم )
3- انبیا برای امّتها برادرند، نه کاسب، نه فریبکار ونه مُسیطر وحاکم. (اخاهم)
4- دعوت به توحید، سرلوحهی وظایف انبیاست. (یا قوم اعبدوا اللّه)
5 - توحید عملی، براساس توحید اعتقادی است. (اعبدوا اللّه... ما لکم من اله غیره)
6- شرک به خدا، خیال، وَهم و تهمتی بیش نیست. (ان انتم الا مفترون)