(75) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَی وَهَرُونَ إِلَی فِرْعَوْنَ وَمَلَإِیْهِ بَِایَتِنَا فَاسْتَکْبَرُواْ وَکَانُواْ قَوْماً مُّجْرِمِینَ
سپس بعد از آنان، موسی و هارون را همراه با معجزات خویش، به سوی فرعونِ و سران قومش فرستادیم، امّا آنان که گروهی تبهکار بودند، استکبار ورزیدند (و دعوت پیامبران را نپذیرفتند).
نکتهها:
مراد از «مَلأ»، چهرههای چشم پُر کن مثل کاخ نشینان و درباریان است که اطرافیان فرعون محسوب میشدند. فرعون جامعه را به دو دستهی کاخنشینِ قبطی و محرومینِ سبطی تقسیم کرده بود و یک گروه را به بردگی کشیده بود و گروه دیگر کاخنشینان بودند. (وجعل اهلها شیعاً یستضعف طائفةً منهم)**قصص، 4.***
جرم بزرگ فرعون، ادّعای خدایی او، (أنا ربّکم الأعلی)**نازعات، 24.*** و کشتن کودکان بیگناه و زنده نگهداشتن دختران برای کنیزی بود. (سنقّتل ابنائهم ونستحیی نساءهم)**اعراف، 124.***
پیامها:
1- مبارزه با طاغوت، اوّلین وظیفهی انبیاست. زیرا مبارزه با علّت فساد مهمتر از معلولِ آن است. (فرعون و ملائه)
2- آنجا که بافت جامعه، قومی و قبیلهای بوده، پیامبران سراغ اقوام میرفتند، امّا آنجا که تشکیلات و نظام داشته، سراغ ریشهها میرفتند.**قرآن درباره گروهی از انبیا کلمه (الی قومهم) بکار برده است، ولی درباره حضرت موسی (اذهب الی فرعون) آورده است.*** (الی فرعون و ملائه)
3- طاغوتها، قدرت خود را از یاران و اطرافیان دارند وگرنه خود از درون پوکند. (وملائه)
4- انبیا معجزه داشتند. (بعثنا... بایاتنا)
5 - همواره فرعونها وطاغوتها در برابر انبیا ایستادهاند. (بعثنا... فاستکبروا)
6- آنان که به گناه عادت کنند، براحتی راه انبیا را نمیپذیرند. (کانواقوماً مجرمین)