(90) وَجَوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَ ءِیلَ الْبَحْر فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُ بَغْیاً وَ عَدْواً حَتَّی إِذَآ أَدْرکَهُ الْغَرَقُ قَالَ ءَامَنْتُ أَنَّهُ لَآ إِلَهَ إِلَّا الَّذِی ءَامَنَتْ بِهِ بَنُواْ إِسْرَ ءِیل وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ
وما بنیاسرائیل را از دریا عبور دادیم. در حالی که فرعون ولشکریانش از روی ستم و تجاوز آنان را دنبال میکردند تا چون غرقاب فرعون را فراگرفت گفت: ایمان آوردم که معبودی نیست جز همان که بنیاسرائیل به او ایمان آوردهاند و من ازتسلیمشدهگانم.
نکتهها:
مراد از «بَحر»، در این آیه، همان رودخانهی دریاگونه نیل است. عبور از آن، به فرمان الهی بود که به موسی علیه السلام فرمان داد عصایش را به رود نیل بزند، آب شکافته و کف دریا خشک شد و موسی و همراهانش از آن عبور کردند.
توبه کردن و ایمان آوردن هنگام مرگ، بیاثر است. چنانکه میفرماید: (ولیست التوبة للّذین یعملون السیّئات حتّی اذا حضر احدهم الموت قال انّی تبتُ الآن)**نساء، 18.*** توبهی خلافکارانی که در آستانهی مرگ توبه و اظهار پشیمانی میکنند، پذیرفته نیست.
پیامها:
1- در مبارزه با طاغوتها، به خدا توکل کنیم که ما را تنها نمیگذارد. (جاوزنا...)
2- در نظام هستی، همهی امور با ارادهی خداست. (جاوزنا، ادرکه الغرق)
3- دعای پیامبران سرانجام مستجاب میشود. (ادرکه الغرق)
4- فرعون که میخواست موسی را براندازد،**(فاراد اَنْ یستفزّهم من الأرض فاغرقناه ومن معه جمیعاً) اسراء، 102.*** خودش نابود شد. (ادرکه الغرق) چراغی را که ایزد برفروزد هرآنکس پف کند ریشش بسوزد
5 - ایمان آوردن در لحظهی نزول عذاب الهی، اثری ندارد. (آمنت) در حالِ (ادرکه الغرق)
6- مستکبران، روزی به عجز و لابه خواهند افتاد. (قال آمنت)
7- مستکبرانی چون فرعون، لحظهی مرگ، مؤمن و مسلمان میشوند، ولی دیگر چه سود!(آمنت)
8 - ضربهها و حوادث تلخ، پردههای غفلت را کنار میزند. (آمنت)
9- قدرتهای غیرالهی، تار عنکبوتی بیش نیستند و روزی تسلیم میشوند. (قال... انا من المسلمین)