(110) وَلَقَدْ ءَاتَیْنَا مُوسَی الْکِتَبَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقْتَ مِن رَّبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مُرِیبٍ
و به تحقیق ما به موسی کتاب (تورات) دادیم، پس در آن اختلاف شد، و اگر سنّت پروردگارت (در مورد تأخیر عذاب کفّار) از پیش مقرّر نگشته بود، هر آینه (در همین دنیا) میان آنان داوری و حکم میشد (و به کیفر میرسیدند) و همانا آنان دربارهی آن در شکی هستند که موجب بدگمانی آنان است.
پیامها:
1- در هیچ دورهای از تاریخ، تمام افراد قومی، هم عقیده نبودهاند. (فاختلففیه)
2- از اختلاف مردم در دین و ایمان آوردن بعضی و کفر عدّهای دیگر، ناراحت و نگران نباشیم که این حادثهی جدیدی نیست.(اتینا موسی الکتاب فاختلف فیه)
3- با اینکه در آیاتی از قرآن مجید، تورات، کتاب نور خوانده شده،**مائده، 44 و انعام، 91.*** امّا باز هم مردم در آن نور اختلاف کردهاند. (فاختلف فیه )
4- خداوند، خود نیز سنّتهای خویش را مراعات کرده و زیر پا نمیگذارد، چرا که قبل از هر کس، این قانونگذار است که باید احترام قانون را داشته باشد.(و لولا کلمةسبقت من ربّک) (خداوند دنیا را محلّ داوری قرار نداده است)
5 - سنّتهای الهی، بر اساس مقام ربوبیّت اوست.(سبقت من ربّک)
6- مهلت دادن به اختلاف کنندگان در کتاب آسمانی، از سنّتهای الهی است. (کلمة سبقت من ربّک)