(10) لَا یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ
(مشرکان پیمانشکن، نه تنها دربارهی شما، بلکه) دربارهی هیچ مؤمنی، (هیچگونه) حقّ خویشاوندی و (هیچ) عهد وپیمان را مراعات نخواهند کرد و ایشان همان تجاوزکارانند.
نکتهها:
این آیه نیز در بیان حکمتِ فرمانِ شدید خدا، بر برائت از مشرکان است.
در دو آیهی قبل، مراعات نکردن پیمان در خصوص شما حاضرین مطرح بود، (لایرقبون فیکم) ولی در این آیه تعبیرِ (لایرقبون فی مؤمنٍ) آمده که ستیزهجویی آنان را با همهی اهل ایمان بیان میکند.
پیامها:
1- مشرکان با مؤمنان دشمنی دارند، پس دربرخورد شدید با آنان، هیچ گونه تردیدی نداشته باشید. (لایرقبون فی مؤمن)
2- در دید کفّار، بزرگترین جرم مسلمانان، همان ایمان به خداوند است و همین بهانهی خصومتشان با اهل ایمان است.**نظیر آیهی (و مانقموا منهم الاّ ان یؤمنوا باللَّه العزیز الحکیم) بروج، 8.***(لا یرقبون فی مؤمن)
3- پیمان شکنی، تجاوزگری است. (اولئک هم المعتدون)
4- رعایت حقوق خویشاوندان ووفاداری به پیمان، واجب و بیاعتنائی به آنها برخاسته از روح تجاوزگری است. (اولئک هم المعتدون)
5 - جنگ با مشرکین پیمانشکن، جنبه دفاعی دارد و همان گونه که در آیه 13 آمده است، ما آغازگر آن نبودهایم. (اولئک هم المعتدون)