(102) وَکَذَلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَآ أَخَذَ الْقُرَی وَهِیَ ظَلِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ
و این چنین است مؤاخذه (و مجازاتِ) پروردگارت، زمانی که شهرها و آبادیهای ستمگر را (با قهر خود) میگیرد. همانا مؤاخذهی او (سخت) دردناک وشدید است.
پیامها:
1- قهر و لطف خداوند، بر طبق یک سنّت پایدار و قانون جاوید است، نه براساس یک امر دفعی و تصادفی.(کذلک )
2- امّتهای ستمگر، در معرض قهر الهی قرار دارند. (کذلک أخذ ربّک...)
3- تهدید در جای خود، یکی از عوامل مؤثّر تربیتی است.(اخذ ربک)
4- قهر خداوند، از شئون ربوبیّت اوست.(اخذ ربک)
5 - عامل بدبختی و نزول قهر الهی، خود انسانها هستند.(اخذ القری و هی ظالمة)
6- قهر خدا زمانی است که سیمای منطقه را ظلم بگیرد.(اخذ القری وهی ظالمة)
7- قهر خدا را ساده و ناچیز نشماریم.(ان اخذه الیم شدید)