(6) إِنَّ فِی اخْتِلَفِ الَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ فِی السَّمَوَتِ وَ الْأَرْضِ لَأَیَتٍ لِّقَوْمٍ یَتَّقُونَ
همانا در رفت و آمد (واختلاف) شب و روز و در آنچه خداوند در آسمانها و زمین آفریده است، برای مردم پرهیزکار نشانههایی (بزرگ) است.
نکتهها:
در آیهی قبل، نشانههای الهی و تفصیل آیات، برای دانشمندان بیان شده بود، (لقوم یعلمون) و در این آیه، برای اهل تقوا (لقوم یتّقون)، نتیجه آنکه کسانی کامیابند که هم بدانند و هم پروا پیشه و متّقی باشند، وگرنه متقیّن ناآگاه و یا دانشمندان گناهکار، از آیاتِ الهی بهرهی کافی نمیبرند.
«اِختلاف» هم به معنای رفت و آمد و هم به معنای تفاوت است.
شب و روز از جهاتی با هم اختلاف دارند:
الف: جایگزینی نسبت به یکدیگر.**(فمحونا آیة اللیل وجعلنا آیة النهار) اسراء، 12.***
ب: شب برای آرامش و روز برای تلاش.**(وجعلنا اللیل لباساً وجعلنا النهار معاشا) نبأ، 10.***
ج: کاهش و ازدیاد ساعات آنها در فصول مختلف سال.
د: تغییر ساعات آنها در مناطق مختلف جهان.
سؤال: چرا گروهی از دانشمندان منکر خدایند؟
پاسخ: علم به تنهایی کافی نیست، بلکه نگاهها باید از صاحبانِ هدف وانگیزه و برخاسته از انسانهایی باشد که در پی دریافت حقّ وحقیقت باشند.(لقومیتقون)
پیامها:
1- تمام هستی در حال تغییر و تغیّر است. (ان فی الختلاف اللیل و...)
2- از کنار پدیدهها، به سادگی نگذریم.(ماخلق اللّه....لایات)
3- گناه و آلودگی، در شناخت، تشخیص وتحلیل انسان اثر منفی دارد.(لایات لقومٍ یتّقون) (تقوا، وسیلهی بینش صحیح در هستی است)