(102) فَهَلْ یَنْتَظِرُونَ إِلاَّ مِثْلَ أَیَّامِ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِنْ قَبْلِهِمْ قُلْ فَانتَظِرُواْ إِنِّی مَعَکُمْ مِّنَ الْمُنتَظِرِینَ
پس آیا (کسانی که در برابر آن همه آیات وانبیای الهی سرپیچی میکنند،) انتظار چیزی جز نظیر روزگارِ (پر نکبت و ذلّت) پیشینیان را دارند؟ بگو: در انتظار باشید که من نیز با شما از منتظرانم (تا همان بلائی که بر سر آنها آمد، بر سر شما نیز بیاید).
پیامها:
1- سنّت وقانون خداوند نسبت به همهی مردم یکسان است. (مثل ایام الذین خَلَوا من قبل)
2- تاریخ گذشتگان، عبرتی برای آیندگان است. (خَلَوا من قبل)
3- به مهلتهای الهی مغرور نشویم. (فانتظروا)
4- پایان بیدینی، تباهی است. (فانتظروا)
5 - لجاجت مردم، گاهی انبیا را نیز مأیوس کرده به حدّی که یأس خود را اعلام میکردند. (قل فانتظروا انی معکم من المنتظرین)