(35) یَوْمَ یُحْمَی عَلَیْهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَی بِهَا جِبَاهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هَذاَ مَا کَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ فَذُوقُواْ مَا کُنْتُمْ تَکْنِزُونَ
روزی که آن طلاها و نقرهها، در آتش دوزخ گداخته میشود و با آنها پیشانیها و پهلوها و پشتهای آنان را داغ مینهند، (فرشتگان عذاب به آنان میگویند:) این است آنچه برای خود اندوختید (و به محرومان ندادید)، پس مزهی آنچه را که میاندوختید بچشید!
نکتهها:
کلمهی «تُکوی» از ریشه «کیّ»، به معنای چسباندن چیز داغ به اعضای بدن است.
انتخاب این سه موضع از بدن برای داغ نهادن، یا برای آن است که گرما از این سه نقطه زودتر به درون بدن سرایت میکند،**تفسیر نمونه.*** یا برای این است که ثروتمندان با چهره به فقیران عبوس میکنند، با پهلو بیاعتنایی و با کمر، پشت به آنان میکنند، یا اینکه مراد از صورت، جلوی بدن است و مراد از کمر، عقب بدن و مقصود از پهلو، دو طرف بدن. یعنی کنایه از گداختن همهی بدن است.
امام صادق علیه السلام ، با استناد به این آیه، ترک زکات را از گناهان کبیره دانستهاند.**تفسیر کنزالدقائق.***
در روایتی ابوذر میگوید: رسول خداصلی الله علیه و آله کنار کعبه دوبار فرمودند: «هم الأخسرون و ربّ الکعبة»، به خدای کعبه قسم! آنان زیانکارترین هستند. پرسیدم: پدر و مادرم فدایت! منظورتان چه کسانی است؟ فرمود: زراندوزان.**تفسیر مجمعالبیان.***
پیامها:
1- خداوندی که انسانها را به همان صورت اوّل زنده میکند، میتواند جمادات و طلا و نقره را هم به همان صورتِ دنیوی، حاضر سازد. (هذا)
2- کیفر وپاداش انسان در قیامت، با اعمال او در دنیا متناسب است. (هذا ماکنزتم)
3- یکی از ابزارهای شکنجه در قیامت، اموال دنیوی است. (هذا ماکنزتم)
4- در قیامت، خداوند شیرینی مال و ثروت را از ذائقهی زراندوزان در میآورد. (فذوقوا)