(29) فَکَفَی بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ إِن کُنَّا عَنْ عِبَادَتِکُمْ لَغَفِلِینَ
پس (معبودها به مشرکان گویند:) گواهی خدا میان ما و شما کافی است، به راستی ما از پرستش شما بی خبر بودیم.
نکتهها:
در آیهی قبل، معبودها میگفتند که شما ما را عبادت نمیکردید. اینجا میگویند: ما از عبادت شما غافل بودیم. نتیجه اینکه: هر عبادتی که معبود از آن بیخبر باشد، عبادت نیست.
در قرآن، بارها به مسألهی تنفّر و برائتِ معبودها از مشرکان و عمل آنها اشاره شده است. از جمله: آیهی 17 سوره فرقان و آیهی 63 سوره قصص.
پیامها:
1- بتها در قیامت شعور و نطق پیدا میکنند. (فکفی باللّه شهیدا)