(120) وَکُلًّا نَّقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنْبَآءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَکَ وَجَآءَکَ فِی هَذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِکْرَی لِلْمُؤْمِنِینَ
و هر یک از سرگذشت انبیای (قبلی)، که برای تو بازگو کردیم، چیزی است که دلت را بدان محکم گردانیم، و در این (اخبار)، برای تو حقایق و برای اهل ایمان، پند و تذکّری آمده است.
پیامها:
1- نقل بخشهای مهم تاریخ و آگاهی دادن به آن، یکی از شیوههای تربیتی است. (نقُص علیک من انباء الرسل)
2- بیان سرگذشت انبیا علیهم السلام بار تربیتی دارد و کلمه و نکتهای از آن بیدلیل نیست.(کلّاً)
3- داستانهای قرآنی، برگزیدهای از سرگذشت زندگانی انبیا علیهم السلام است.(نقصّ علیک من انباء الرّسل)
4- داستانهای قرآنی هدفدار است، نه وسیله سرگرمی و یا اغفال.(نقصّ علیک... ما نثبّت)
5 - در نقل داستان باید آن فرازهایی مورد توجّه قرار گیرد که دارای بار ارزشی است. (ما نثبّت)
6- بهترین داستان آن است که مایهی آرامش خاطر باشد.(ما نثبّت به فؤادک)
7- آرامبخش دلها خداوند است. (نثبّت به فؤادک)
8 - انبیا علیهم السلام نیز به تقویت روحیّه نیاز دارند.(نثبّت به فؤادک)
9- هرگز با باطل آرامش واقعی و دائمی صورت نمیگیرد. (نثبّت به فؤادک و جائک فی هذه الحق)
10- یک مُبلّغ، زمانی در تبلیغ و موعظه خود موفق است که از ثبات و اطمینان کامل برخوردار باشد.(نثبت به فؤادک)
11- همهی داستانهای قرآنی حقیقت دارد و با نوعی برهان و دلیلِ قابل قبول همراه است. (الحقّ)
12- در تبلیغ باید ابتدا آرامش خاطر، بعد کلام مستدلّ و سپس موعظه باشد. (فؤادک، حق، موعظه)
13- بهترین شیوههای تربیتی، تنها در مورد انسانهای آماده کارساز است. (ذکری للمؤمنین)