تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 5
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره توبه آیه 127

(127) وَإِذَا مَآ أُنزِلَتْ سُورَةٌ نَّظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَی‏ بَعْضٍ هَلْ یَریکُم مِّنْ أَحَدٍ ثُمَّ انصَرَفُواْ صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُم بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَفْقَهُونَ
و هرگاه سوره‏ای نازل شود، بعضی از آنان (منافقان) به بعضی دیگر نگاه کنند (و پرسند:) آیا کسی شما را می‏بیند؟ پس (مخفیانه از حضور پیامبر) خارج می‏شوند. خداوند دلهای آنان را (از حق) برگردانده است، زیرا آنان مردم نفهمی هستند.
نکته‏ها:
منافقان، از تذکّرهای آیات قرآن، هیچ تأثّری نمی‏پذیرند، مثل لامپ سوخته‏ای که هرچه به برق متصّل کنند، روشن نمی‏شود.
پیام‏ها:
1- منافقان، از افشای ماهیّت پلید خود دلهره و اضطراب دارند و بدنبال پنهان‏کاری هستند. (نظر بعضهم الی بعض هل یراکم من احد)
2- منافقان از نزول آیات الهی اکراه دارند. (نظر بعضهم الی بعض)
3- منافقان از جلسات قرآن می‏گریزند. (انزلت سورة... انصرفوا) دوری از قرآن، نشانه‏ی نفاق و بیماردلی است.
4- قهر الهی به جهت روحیّه‏ی هدایت گریزِ انسان است. (انصرفوا، صرف اللَّه...)
5 - دلیل اعراض از قرآن، نداشتن درک و فهم صحیح است. (قوم لایفقهون)