(35) قُلْ هَلْ مِن شُرَکَآئِکُم مَّن یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ یَهْدِی لِلْحَقِّ أَفَمَن یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَن یُتَّبَعَ أَمَّن لَّا یَهِدِّی إِلَّآ أَن یُهْدَی فَمَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ
بگو: آیا از معبودهایی که شما شریک خدا قرار دادهاید، کسی هست که به سوی حقّ هدایت کند؟ بگو: (فقط) خداوند به حقّ هدایت میکند. پس آیا کسی که به سوی حقّ هدایت میکند برای پیروی شایستهتر است، یا کسی که خود هدایت نمیشود مگر آنکه هدایتش کنند؟ شما را چه میشود؟ چگونه حکم میکنید؟!
نکتهها:
آیهی قبل به مبدأ، معاد و خلقت هستی اشاره داشت و این آیه به نبوّت، امامت و امر هدایت بشر اشاره میکند.
هدایت دو نوع است: یکی نشان دادن راه، دیگری رساندن به مقصد و مقصود. نوع اوّل، کار انبیاست، (جعلناهم ائمةً یهدون بأمرنا)**انبیاء، 73.*** امّا هدایت به معنای دوّم، خاصّ خداوند است. (انّک لاتهدی من اَحبَبتَ ولکن اللَّه یهدی)**قصص، 56.***
«یهدی الی الحقّ» و«یهدی للحقّ»، هر دو به یک معناست.**تفسیر المیزان.***
طبق روایات متواتر از شیعه و اهل سنّت، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «الحقّ مع علیٍّ و علیٌّ مع الحقّ»، همواره حقّ با علی علیه السلام است و علی علیه السلام با حقّ است.**احقاقالحق، ج 5، ص28 و 635.***
پیامها:
1- ارشاد و هدایت، یکی از شئون خداوندی است. (قل اللَّه یهدی) (ملاک پرستش، توانایی برای هدایت کردن است)
2- هدایت صحیح، به علم گسترده و مصون از خطا، قدرت، محبّت و هدف نیازمند است. لذا جز خداوند و کسانی که او به عنوان راهنما تعیین کرده، دیگران نمیتوانند هادی باشند. بتها و طاغوتها چگونه میتوانند هادی باشند؟**ذات نایافته از هستی بخش کی تواند که شود هستی بخش ***(قل اللّه یهدی للحقّ)
3- کسی شایستهی پیروی است که به حقّ راهنمایی میکند. (احقّ ان یتّبع)
4- اصل نبوّت، امامت و اطاعت از رهبریِ معصوم، یک اصل عقلی است. (فما لکم کیف تحکمون)