(104) نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذْ یَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا یَوْماً
(البتّه) ما به آنچه آنها میگویند داناتریم، آنگاه که بهترین آنان در رفتار، میگوید: شما درنگ نکردید مگر یک روز!
نکتهها:
عظمت قیامت به قدری است که انسانها پس از حضور در آن عمر خود را در دنیا، نیم روز یا یک روز و یا حدّاکثر ده روز میشمرند که قرآن از زبان افراد و گروههای مختلف، آن را چنین بیان میدارد:
الف: ده روز. (ان لبثتم الاّ عشرا)
ب: یک روز. (ان لبثتم الاّ یوما)
ج: بخشی از یک روز. (لمیلبثوا الاّ عشیّة او ضحیها)**نازعات، 4.***، (لبثت یوماً او بعضیوم)**بقره، 259.***
د: لحظاتی کوتاه. (ما لبثوا غیر ساعة)**روم، 55.***
ه: زمانی اندک. (ان لبثتم الاّ قلیلا)**مؤمنون، 114.***
به نظر میرسد این تفاوت نظر در مقدار عمر دنیا، بستگی به مقدار بصیرت و درک افراد دارد. چنانکه در این آیه کسانی که قرآن از آنها به (امثلهم طریقة) تعبیر کرده است، عمر دنیا را یک روز میشمرند و در آیهی قبل، گنهکاران مدّت آن را ده روز.
پیامها:
1- همهی مجرمین، در قیامت در یک سطح نیستند. (امثلهم طریقة)
2- هرکس عاقلتراست، دنیا را کوچکتر میبیند. (یقولامثلهمطریقة انلبثتمالاّیوما)