(34) وَکَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَحِبِهِ وَهُوَ یُحَاوِرُهُ أَنَاْ أَکْثَرُ مِنکَ مَالاً وَ أَعَزُّ نَفَراً
و برای آن مرد میوهای (فراوان) بود. پس به دوستش در حالی که با او گفتگو میکرد، گفت: من از تو مالدارتر و از نظر نفرات، نیرومندترم.
نکتهها:
«ثَمر» به انواع میوه و به انواع مال و دارایی و حتّی به درخت نیز گفته میشود. چنانکه در آیهی 42 میخوانیم: (اُحیط بثمره) که قهر خدا تمام باغ و درختان را احاطه کرد، نه تنها میوهی آن را.
«صاحب» یعنی همراه و هم سخن، چه مؤمن باشد مثل این آیه، چه کافر مانند آیهی 37 این سوره که میفرماید: (قال لصاحبه و هو یحاوره اَکفرت)
پیامها:
1- دلبستگی وغرور به مال و قبیله، زمینهی طغیان است. (انا اکثر منک)
2- نه فقر نشانهی ذلّت است، نه ثروت دلیل عزّت، پس بر فقرا فخر نفروشیم. (انا اکثر منک مالا واعزّ...)
خاکساران جهان را به حقارت منگر کوزه بیدسته چو بینی، به دو دستش بردار