تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 7
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره کهف آیه 41

(41) أَوْ یُصْبِحَ مَآؤُهَا غَوْراً فَلَن تَسْتَطِیعَ لَهُ طَلَباً
یا آب آن (باغ به زمین) فروکش کند، پس هرگز نتوانی آن را بازیابی.
نکته‏ها:
«زَلق» به زمین صاف وبدون گیاه گفته می‏شود، آن چنانکه پای انسان در آن بلغزد.
پیام‏ها:
1- دادن و گرفتن‏های خدا، براساس ربوبیّت وتربیت اوست. (فعسی ربّی ان یؤتین)
2- فقیران مأیوس نباشند که یأس وناامیدی بدتر از فقر است. (انا اقلّ... عسی ربی)
3- اگر خدا بخواهد، فقیر، غنی، بلکه برتر از غنی می‏شود. (خیراً من جنّتک)
4- آرزوی سلب نعمت از کفّار فخرفروش، و نفرین بر آنان، پسندیده است. (یرسل علیها حسباناً...)
5 - قهر خداوند حساب شده و عادلانه است. (حسباناً)
6- ثروتمندان به داشته‏های خود مغرور نشوند، شاید در یک لحظه همه ثروتشان نابود شود. (فتصبح صعیداً زلقا)
7- شرک و کفر و فخرفروشی، دارایی و سرسبزی را به کویر تبدیل می‏کند. (فتصبح صعیداً زلقا)
8 - دست خدا برای قهر و عذاب، باز است، چه از آسمان، چه از زمین. (یرسل علیها حسباناً من السماء - یصبح ماؤها غوراً)
9- در برابر خشم و غضب الهی، قدرت و راه نجاتی نیست. (فلن تستطیع له طلباً)