(97) فَإِنَّمَا یَسَّرْنَهُ بِلِسَانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِینَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُّدّاً
پس همانا قرآن را بر زبان تو آسان ساختیم تا پرهیزکاران را به وسیلهی آن بشارت دهی و مردم ستیزهجو را بدان هشدار دهی.
نکتهها:
کلمهی «لُدّ» به معنای دشمنی شدید است.
پیامها:
1- آسانگویی، شیوهای قرآنی برای ارشاد است. (یسّرنا) البتّه آسانگویی غیر از سستگویی است، سخن باید محکم ولی روان باشد. (اُحکمت آیاته)**هود، 1.***
2- بیان روان، از الطاف الهی است. (یسّرنا بلسانک)
3- با هر گروهی به نحوی خاص باید سخن گفت. (لتبشّر ... و تنذر) (با متّقین به زبان بشارت و با دشمنان به صورت انذار.)