(109) قُل لَّوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّکَلِمَتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ کَلِمَتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً
بگو: اگر دریا برای (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکب شود، پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان پذیرد، دریا پایان میپذیرد، هر چند دریای دیگری همانند را به کمک آن آوریم.
نکتهها:
«مداد» به جوهری گفته میشود که در دوات ریخته میشود و وسیلهی کشیدن قلم روی کاغذ میگردد و قلم را در نوشتن مدد میکند.
«کلمات ربّ»، یا وعدهها وآفریدههاست ویا حکمتها ومفاهیم، ویا وحی وهرچه نشانی از خدا دارد. پس هر ذرّه وهر اتم وهر سلّول، یکی از کلمات ربّ است.
پیامها:
1- نشانههای الهی، بینهایت است وانسان حتّی از شمارش و نگارش آنها نیز ناتوان است. (لنفد البحر قبل ان تنفد)
2- هر پدیدهای نشانه وکلمهای از پروردگار و در مسیر رشد و تربیت انسان است. (کلمات ربّی)