(50) وَهَذَا ذِکْرٌ مُّبَارَکٌ أَنزَلْنَهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنکِرُونَ
و این (قرآن)، مبارک ذکری است که ما آن را (برای شما) نازل کردیم، آیا شما آن را انکار میکنید؟!
نکتهها:
در مبارک بودن قرآن همین بس که توانسته است در مدّت کوتاهی، انسانهای بسیاری را از شرک به توحید، از تفرقه به وحدت، از جهل به علم، از توحش به تمدن، از اسارت به امارت، از آلودگی به نظافت، از فقر به غنا، از رکود به حرکت، از خرافات به حقایق، از ذلت به عزّت، از پیروی طاغوت به اطاعت معصوم، از غفلت به هوشیاری، از تزلزل به ثبات، از کفر به ایمان و در یک کلمه، از ظلمات به نور برساند.
در آیه قبل برای تورات تنها کلمه «ذکر» بکار رفت، ولی در این آیه قرآن را «ذکرٌ مبارکٌ» میداند، البتّه صفت فرقان ونور در آیات دیگر برای قرآن نیز آمده است.
پیامها:
1- قرآن، کتابی است که تذکّراتش میتواند میلیونها دل را در عصرها و نسلهای مختلف، به خود جذب کند. (ذکر مبارک)
2- برکت قرآن، قابل انکار نیست. (أفانتم له منکرون)