(33) وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ الَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ
و او کسی است که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید (که) هر یک (از آنها) در مداری (معیّن)، شناور (و در حرکت) است.
نکتهها:
شب نیز همچون روز، مخلوق و مجعول الهی است، نظیر آیهای که میفرماید: (خلق الموت و الحیاة)**ملک، 2.*** یعنی مرگ نیز مثل حیات دارای وجودی است که خداوند آن را خلق فرموده است.
در کلمهی «کلّ» در این آیه چند احتمال است:
الف: نه تنها خورشید و ماه، بلکه همهی کرات آسمانی در حرکت هستند.
ب: محلّ طلوع خورشید وماه در مواقع مختلف متعدّد است.**تفسیر لاهیجی.***
ج: شب و روز نیز مثل خورشید و ماه در حرکتند، زیرا اگر ما از بیرون از فضای زمین به کرهی زمین نگاه کنیم، شب را که همان سایهی زمین است، به صورت یک مخروط و روز را به شکل یک استوانهی روشن، در حال گردش به دور زمین خواهیم دید.**تفاسیر المیزان و نمونه.***
پیامها:
1- بهترین راه خداشناسی، دقّت در آفریدههای الهی است. (هو الّذی خلق...) زیرا طبیعت، همواره در اختیار همهی انسانها قرار دارد.
2- همهی کرات دارای مداری هستند که در آن حرکت میکنند. (فی کلّ فلک...)