(55) وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن یُؤْمِنُواْ إِذْ جَآءَهُمُ الْهُدَی وَیَسْتَغْفِرُواْ رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِیَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلاً
و چه چیزی مردم را پس از آنکه هدایت برای آنان آمد، از ایمان آوردن و آمرزش خواهی از پروردگارشان باز داشت؟ جز آنکه (خواستند) سنّت خداوند دربارهی پیشینیان (که عذاب الهی بود) برای آنان (نیز) بیاید، یا آنکه عذاب، رویاروی آنان قرار گیرد!
پیامها:
1- سرباز زدن از ایمان با دیدن آن همه آیات، نشانه جدالگری انسان است. (جدلا و ما منع الناس)
2- خداوند، حجّت را بر مردم تمام میکند تا هیچ راه و بهانهای برای کفر باقی نماند. (و ما منع النّاس)
3- تنها ایمان کافی نیست، استغفار از لغزشها هم لازم است. (یؤمنوا، یستغفروا)
4- لازمه ربوبیّت او، باز گذاردن راه توبه و استغفار است. (ویستغفروا ربّهم)
5 - تاریخ، سنّتهای ثابتی دارد که باید از آن درس گرفت. (سنّة الاوّلین)
6- موعظه واستدلال همه جا کارساز نیست، گاهی عقوبت لازم است. (یأتیهم العذاب) گاهی هیچ یک از عوامل تربیت از قبیل: وحی آسمانی، تبلیغ دائمی، مشاهده تاریخ و عبرتها، در انسان لجوج اثر ندارد.
7- ایمان و استغفار، مانع عذاب الهی است. (یؤمنوا... یستغفروا...یاتیهم العذاب)
8 - دست خدا برای عذاب باز است، چه عذابی از نوع پیشینیان یا عذابی جدید. (سنّةالأوّلین او یأتیهم العذاب قبلا)**«قُبل» یا به معنای مقابل و رو در رو است و یا جمع «قبیل» و اشاره به انواع مختلف عذاب.***