(81) وَقُلْ جَآءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَطِلُ إِنَّ الْبَطِلَ کَانَ زَهُوقاً
و بگو: حقّ آمد و باطل نابود شد، همانا باطل، نابود شدنی است.
نکتهها:
«حقّ»، به معنای ثابت و باقی است. لذا خدا و هرچه از سوی باشد حقّ است. «حقّ» یکی از نامهای خداوند است. کلمهی «زَهوق» به معنای رفتن است. «زهق نفسه» یعنی روح از بدنش خارج شد.
برای این آیه مصادیقی همچون ظهور اسلام، ورود به مدینه، فتح مکّه و شکستن بتها را گفتهاند که در همهی آنها باطل شکست خورده است. ولی آیه دارای مفهوم گستردهای است و فنای باطل و بقای حق را نوید میدهد.
قرآن میفرماید: (نقذف بالحقّ علی الباطل فیدمغه)**انبیاء، 18.*** ما حقّ را بر سر باطل میکوبیم و آن را نابود میسازیم. و در این صورت است که باطل رفتنی است. بنابراین حقّ باید با قدرت و کوبنده بر باطل هجوم آورد.
بقای حقّ و نابودی باطل یک سنّت وقانون الهی است، نه پنداری و تصادفی، هر چند پیروان حقّ کم طرفداران باطل زیاد باشند. چرا که حقّ همچون آب، ماندگار و باطل مانند کف، ناپایدار و فانی است. (فامّا الزَبَد فیذهب جُفاءً و امّا ما ینفع الناس فَیَمکث فی الارض)**رعد، 17.***
پیامها:
1- پیامبر باید با قاطعیّت، پیروزی نهایی حقّ را به مردم اعلام کند. (قل جاء الحق)
2- باید حقّ را به میدان آورد تا باطل از بین برود. (جاء...زهق)
3- عاقبت، باطل رفتنی و نابودی شدنی است و حقّ، باقی و پایدار. (جاء...زهق) (فعل ماضی نشانه قطعی بودن است.)
4- از جلوهها و مانورهای باطل نباید هراسید که دوامی ندارد. (کان زهوقاً)