(58) وَرَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ لَوْ یُؤَاخِذُهُم بِمَا کَسَبُواْ لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن یَجِدُواْ مِن دُونِهِ مَوْئِلاً
و پروردگارت آمرزندهی صاحب رحمت است، اگر مردم را به خاطر آنچه کسب کردهاند مجازات کند، هرچه زودتر عذاب برایشان میفرستد، (ولی چنین نمیکند) بلکه برای آنان موعدی قرار داده که (با فرارسیدنش) جز به لطف خداوند هرگز راه بازگشتی نمییابند.
نکتهها:
«مَوئِل» به معنای پناهگاه و وسیلهی نجات است.
خداوند هم عادل است، هم غفور. به مقتضای عدلش باید گنهکار را عذاب کند، ولی به خاطر غفّار بودنش به انسان مهلت میدهد تا توبه کنند، امّا اگر توبه نکرد با عدلش مؤاخذه میکند.
پیامها:
1- آمرزش ورحمت، از شئون ربوبیّت الهی ولازمهی تربیت است. (ربّک الغفور)
2- خدا هم بسیار بخشنده است وهم دارای رحمت گسترده. (الغفور، ذوالرحمة)
3- قهر و عذاب الهی نتیجهی عمل خود مردم است. (یؤاخذهم بماکسبوا)
4- گناهانی زشتتر و عذابش بیشتر است که انسان با انگیزه به سراغ آنها برود. (بماکسبوا)
5 - سنّت الهی مهلت دادن به گنهکاران است. (بل لهم موعد)
6- مهلت دادن و تأخیر در عذاب، از نشانههای لطف الهی است. (الغفور ذو الرحمة... لهم موعدٌ)
7- گنهکاران به مهلتدادنهای الهی مغرور نشوند، چون موعد آن تمام و نوبت قهری میرسد که هیچ راهی برای نجات آنان نیست. (لن یجدوا من دونه موئلاً)