(100) قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِکُونَ خَزَآئِنَ رَحْمَةِ رَبِّی إِذاً لَّأَمْسَکْتُمْ خَشْیَةَ الْإِنفَاقِ وَ کَانَ الْإِنسَنُ قَتُوراً
بگو: اگر شما خزانهدار رحمت پروردگارم بودید، قطعاً از ترس انفاق (و تهیدستی،) چیزی به کسی نمیدادید. وانسان تنگنظر و بخیل است!
نکتهها:
«قَتور» از «قِتر» به معنای بخل وامساک از بخشش است.
پیامها:
1- کثرت مال اثری در سخاوتِ افراد حریص وبخیل ندارد. بعضی انسانها سیریناپذیرند و هرچه بیندوزند، باز نگران کم شدن آنند. (لو انتم تملکون خزائن... لأمسکتم...)
2- ترس از تهیدستی یکی از ریشههای بخل است. (امسکتم خشیة الانفاق)
3- سرچشمه رفتار بشر، روحیّه وخصلتهای اوست. (امسکتم...کانالانسانقتورا)