(99) کَذَلِکَ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنبَآءِ مَا قَدْ سَبَقَ وَقَدْ ءَاتَیْنَکَ مِن لَّدُنَّا ذِکْراً
(ای پیامبر!) ما این گونه از اخبار گذشته بر تو حکایت میکنیم و همانا ما از جانب خویش به تو ذکر (قرآن) دادهایم.
نکتهها:
در نقل تاریخ انبیا برکات زیادی وجود دارد از جمله:
الف: افزایش علم و آگاهی، ب: بدست آوردن بصیرت و پیدا کردن راه سعادت، ج: تنبیه و تذکّر مردم، د: بشارت و دلگرمی مؤمنین.
پیامها:
1- نقل تاریخ، یکی از شیوههای تربیتی قرآن است. (کذلک نقصّ)
2- داستانهای قرآن، بهترین و صادقترین داستانهاست، زیرا گویندهی آن خداوند و مخاطبش پیامبر صلی الله علیه و آله و ماجرای آن حقیقی است. (نقصّ علیک)
3- هر تاریخی ارزش بیان ندارد، اخبار مهم قابل نقل است.**«انباء» جمع «نبأ» به خبر مهم و مفید گفته میشود.*** (انباء)
4- در بیان تاریخ، از نقل جزئیاتی که دانستن و ندانستن آنها نقشی در هدف ندارد، خودداری کنید. (من انباء)
5 - تاریخ وسیلهی تذکّر است، نه عامل سرگرمی. (انباء ما قد سبق - ذکرا)
6- قرآن یاد و یادآور مهمّی است. («ذکراً» با تنوین نشانهی عظمت است.)
7- سرچشمهی تاریخ و داستانهای قرآنی، وحی الهی است، نه گفتههای این و آن. «لدنّا»