(77) وَنَصَرْنَهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَتِنَآ إِنَّهُمْ کَانُواْ قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَهُمْ أَجْمَعِینَ
و او را در برابر مردمی که آیات (و نشانههای) ما را تکذیب میکردند، یاری دادیم، بدرستی که آنان، مردم بدی بودند، پس همهی آنها را غرق کردیم.
نکتهها:
شاید مراد از دعا و نالهی حضرت نوح «ندا»، همان نفرینی باشد که در آیه 27 از سورهی نوح بدان اشاره شده است که: (ربّ لا تَذر علی الارض مِن الکافرین دَیّارا)، پروردگارا! هیچ کافری را بر روی زمین باقی مگذار. و شاید این نفرین، بعد از یأس از ایمان مردم بوده است که: (لن یؤمن من قومک الاّ من قد آمن)**هود، 38.*** ای نوح! جز آن کسانی که به تو ایمان آوردهاند، هرگز، کس دیگری ایمان نخواهد آورد. از این روی پس از 950 سال تبلیغ و آن همه صبر و تحمل، سرانجام دست به دعا برداشت: (فدعا ربّه انّی مغلوبٌ فانتصر)**قمر، 10. ***خداوندا! من مغلوب هستم، پس مرا یاری فرما.
پیامها:
1- شنیدن تاریخ دیگران و توجّه به مصائب و مشکلات آنان، انسان را صبور میسازد. (و نوحاً اذ...)
2- دعای انبیا مستجاب است. (نادی - فاستجبنا) (دعا در تحولات تاریخ نقش دارد) (نادی ... اغرقنا)
3- اگر قدرتی بر تغییر جامعهی فاسد ندارید، به فکر نجات خود از آنجا باشید. (فنجینّاه ...)
4- زندگی در جامعهی کفرآلود بلایی بسیار بزرگ است. (الکرب العظیم)
5 - عاقبت، اهل حقّ، پیروز و اهل باطل، نابود شدنی هستند. (نصرناه - اغرقناهم)
6- بلاها، بازتاب افکار و اعمال خود انسانهاست. (انهم کانوا قوم سوء فاغرقناهم)