(107) لَّا تَرَی فِیهَا عِوَجاً وَلَا أَمْتاً
که در آن هیچ پستی و بلندی مشاهده نمیکنی.
نکتهها:
کلمهی «نَسْف» یعنی قلع و قمع و نابود کردن، «قاع» یعنی زمین صاف، «صَفْصَف» یعنی زمین صاف به گونهای که همهی قسمتهای آن در یک صف و خط باشند، و کلمهی «عِوَج» و«اَمْت» به معنای گودی و بلندی است.
پیامها:
1- مردم دربارهی قیامت سؤالاتی دارند که پیامبر باید پاسخگو باشد. (یسئلونک... قل ینسفها ربّی)
2- نظام حاکم بر طبیعت، دائمی نیست. (ینسفها ربّی)
3- متلاشی کردن کوهها و به وجود آوردن قیامت، جلوهای از ربوبیّت خداست. (ینسفها ربّی نسفاً)