(119) وَأَنَّکَ لَا تَظْمَؤُاْ فِیهَا وَلَا تَضْحَی
ودر آنجا (بهشت)، نه تشنه میشوی و نه از حرارت آفتاب آزار میبینی.
نکتهها:
گرچه شیطان در اینجا، تنها دشمن آدم و حوا معرّفی شده است، ولی در جای دیگر به دشمنی او با همهی انسانها هشدار داده شده است. (عدوٌ لکم)**نساء، 92.***
مراد از (تشقی) در اینجا، مشقّتهای زندگی مادّی است که از آیات بعدی استفاده میشود که میفرماید: در بهشت، گرسنگی، برهنگی و تشنگی نیست، یعنی اگر از بهشت بیرون شدید، به مشقّت مبتلا خواهید شد.
پیامها:
1- از بزرگترین الطاف الهی بر بندگان، معرّفی خطر شیطان است. (هذا عدوٌ)
2- جنگ و دشمنی میان حقّ و باطل، از ابتدای آفرینش انسان وجود داشته است. (هذا عدوٌ لک و لزوجک)
3- زن و مرد، هر دو در تیررس تبلیغات دشمن و وسوسههای شیطان قرار دارند. (عدوٌ لک و لزوجک)
4- سنّت الهی بر اتمام حجّت با بندگان است. (هذا عدوٌ لک و لزوجک)
5 - زندگی در دنیا، همراه با مشقّت است. (فتشقی)
6- نیازها و خواستههای اولیّهی انسان در چهار چیز نمود پیدا میکند: گرسنگی و تشنگی که مشقّت درونی است وبرهنگی وبیمسکنی که مشقّت بیرونی است و در آیه به هر چهار مورد اشاره شده است. (الاّ تجوع، لاتعری، لاتظمأ لاتضحی)