(5) بَلْ قَالُواْ أَضْغَثُ أَحْلَمٍ بَلِ افْتَرَیهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بَِایَةٍ کَمَآ أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ
(کفّار) گفتند: (آنچه محمّد آورده، وحی نیست) بلکه خوابهای آشفته است، بلکه آنها را به دروغ به خدا نسبت داده، بلکه او یک شاعر است، پس (اگر راست میگوید) باید همان گونه که (پیامبران) پیشین (با معجزه) فرستاده شده بودند، او برای ما معجزهای بیاورد.
نکتهها:
کلمه «اضغاث» جمع «ضِغث» به معنای دسته و مجموعه و «احلام» جمع «حُلم» به معنای خواب است. «اضغاث احلام» به معنای مجموعه خوابهای پراکنده است.
کفّار از پیامبر اسلام معجزاتی همچون معجزات موسی و عیسی میخواستند، ولی هدفشان بهانهجویی بود. زیرا انتخاب نوع معجزه وابسته به حکمت الهی است نه هوسهای مردم.
پیامها:
1- تناقض گویی کفّار نشانهی بیمنطقی آنان است. (بل... بل... بل...)
2- دشمن به وارد کردن یک تهمت قانع نمیشود. (بل... بل... بل...) (او از همه راهها ضربه میزند (اسرّوا النجوی... هل هذا الا بشر... بل هو شاعر) و تهاجم تبلیغاتی و اتهامات پی در پی، از شیوههای اصلی کار دشمن است.)
3- دشمن با همهی تهمتهایی که میزند، امّا از درون دچار تردید است.**تفسیر المیزان.*** (بل... بل... بل... فلیأتنا بایه)
4- مشرکین هم میدانند که لازمهی نبوت، آوردن معجزه است. (فلیأتنا)
5 - مردم، خواهان معجزهی حسی هستند. (فلیأتنا بآیة)