(122) وَالَّذِینَ ءَامَنُوا وَعَمِلُوا الصَّلِحَتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَرُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً وَعْدَ اللَّهِ حَقّاً وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِیلاً
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند، به زودی آنان را در باغهایی که از زیر (درختان) آنها جویها روان است وارد میکنیم. همیشه در آن جاودانند. وعدهی الهی حقّ است. و چه کسی در سخن از خداوند، راستگوتر است؟
پیام ها:
1- ایمان از عمل جدا نیست. (آمنوا و عملوا)
2- اگر همهی اعمال صالح بود، کارساز خواهد گشت. کلمه (الصالحات) با الف و لام نشانه همه کارهای نیک است.
3- تشویق در کنار تهدید، از شیوههای تربیتی قرآن است. (آیهی قبل تهدید بود، اینجا تشویق است). (مأویهم حهنم... سندخلهم جنّات)
4- وعدهی الهی از ذات مقدّس توانا وبینیاز اوست. (سندخلهم جنات) ولی وعدههای دیگران یا از روی جهل ونیاز است، یا برخاسته از عجز وناتوانی.
5 - لذّتهای دنیا، نگرانی از دست دادن دارد، امّا نعمتهای بهشت، جاودانه است. (خالدین فیها)
6- با مقایسهی وعدههای دروغ شیطان و وعدههای راست خدا، به وعدهی الهی دل ببندیم. (وعداللّه حقّاً)