(14) وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَتَعَدَّ حُدُودَهُ یُدْخِلْهُ نَاراً خَلِداً فِیهَا وَ لَهُ عَذَابٌ مُّهِینٌ
و هرکس خدا ورسولش را نافرمانی کند واز حدود الهی تجاوز نماید، خدا او را وارد آتشی میکند که همیشه در آن میماند وبرای او عذابی خوارکننده است.
پیام ها:
1- آنان که به وصیّتنامه عمل نمیکنند، یا بدهی متوفّی را نمیپردازند، یا با انکار حقّ یا ندادن سهم بعضی وارثان، سعی در تصاحب اموال میکنند، برای همیشه در عذاب و قهر الهیاند. (تلک حدود اللّه... تعدّ حدود اللّه)
2- ملاک سعادت وشقاوت، اطاعت یا نافرمانی نسبت به خدا و رسول اوست، نه چیز دیگر. (من یطعاللّه ... و من یعصاللّه)
3- نافرمانی رسول خدا، نافرمانی خداست. (یعص اللَّه و رسوله)
4- نافرمانی مستمرّ، سبب خلود است. (من یعصاللّه... یدخله ناراً خاداً فیها) «یعص» فعل مضارع و رمز استمرار است.
5 - متجاوزان به حقوق دیگران، در ردیف کفّار، گرفتار عذاب جاویدان میشوند. (خالداً فیها)
6- قهر خدا، هم عذاب جسمی دارد، هم خواری روحی. (عذاب مهین)