(134) الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی الْسَّرَّآءِ وَالْضَّرَّآءِ وَالْکَظِمِینَ الْغَیْظَ وَ الْعَافِینَ عَنِ الْنَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ
(متّقین) کسانی هستند که در راحت ورنج انفاق میکنند وخشم خود را فرو میبرند و از (خطای) مردم میگذرند، و خداوند نیکوکاران را دوست میدارد.
نکته ها:
این آیه، بدنبال محکوم کردن ربا در آیات قبل، از انفاق و عفو و گذشت و تعاون تمجید میکند.