(61) وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَواْ إلَی مَآ أَنْزَلَ اللَّهُ وإِلی الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنَفِقِینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُوداً
و چون به آنان گفته شود (که برای داوری) به سوی آنچه خداوند نازل کرده و به سوی پیامبر بیایید، منافقان را میبینی که به شدّت از پذیرش دعوت تو روی میگردانند.
پیام ها:
1- گرچه منافقان، تسلیم قانون خدا و فرمان پیامبر نیستند، ولی ما باید آنان را دعوت کنیم. (قیل لهم تعالوا)
2- در پذیرش دعوت انبیا، رشد وبرتری است. («تعالوا» دعوت به بالاآمدن است)
3- کتاب و سنّت هماهنگ هستند، وگرنه ارجاع مردم به دو چیز متضاد حکیمانه نیست. (الی ما انزل اللَّه و الی الرّسول)
4- مراجعه به طاغوت و قضاوت خواهی از بیگانگان، خصلت و روحیّهی منافقان است که با رهبر آسمانی مخالفت و از راه حقّ اعراض کنند. (کلمه «یصدّون» نشانهی خصلت و استمرار است)
5 - منافق، علاوه بر اعراض خود، مانع راه دیگران نیز میشود. (یصدون)
6- آنچه پرده از کفر منافقان برمیدارد، مخالفتشان با رهبری الهی است. (عنک)
7- منافقان، حساسیّتی نسبت به ایمان قلبی مردم به خداوند ندارند، ناراحتی عمدهی آنان اجتماع مردم برگرد رهبر آسمانی است. (یصدّون عنک صدوداً)