(174) فَانْقَلَبُواْ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُواْ رِضْوَنَ اللَّهِ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ
پس (این مجروحینی که برای بار دوّم آماده دفاع شدند؛ بدون رخ دادن عملیاتی) با نعمت و فضل خداوند (به مقرّ خود) بازگشتند، در حالی که هیچ گزندی به آنها نرسید و (همچنان) از رضای پروردگار پیروی کردند و خداوند صاحب فضل بزرگی است.
نکته ها:
پس از آنکه مجروحان جنگ اُحد، به فرمان رسول خدا صلی الله علیه و آله بار دیگر برای دفاع از اسلام بسیج شده و تا منزلگاه حمراءالاسد در تعقیب دشمن رفتند، دشمنان از آمادگی و روحیّهی مسلمانان به هراس افتاده، از هجوم مجدّد منصرف شده و بازگشتند. این آیه در تقدیر از رزمندگان مجروح و مخلص جنگ احد است.
پیام ها:
1- حرکت در مسیر انجام وظیفه، همراه با توکّل به خدا، سبب تبدیل مشکلات به آسانی میشود. (فانقلبوا بنعمة....)
2- چه بسیار کسانی که در راه خدا، به استقبال خطر رفته و سالم برگشتهاند. (لم یمسسهم سوء)
3- برای مردان خدا اصل رضایت الهی است، نه شهادت. (لم یمسّهم سوء واتّبعوا رضوان اللّه)
4- فضلِ بزرگ خدا، نصیب شرکت کننده در جبهه است. (واللّه ذوفضل عظیم)