(147) وَمَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّآ أَنْ قَالُواْ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَی الْقَومِ الْکَفِرِینَ
و کلام آنها (رزمندگان مخلص و آگاه) جز این نبود که گفتند: «پروردگارا گناهانمان و زیادهرویهایمان را در کارمان ببخش و گامهای ما را استوار بدار و ما را بر گروه کافران یاری ده.
پیام ها:
1- یکی از عوامل شکست در جنگ، گناه و اسراف است. رزمندگان مخلص، با استغفار این موانع پیروزی را از بین میبرند. (اغفر لنا ذنوبنا و اسرافنا)
2- شکستِ خود را به قضا و قدر و یا دیگران نسبت ندهید، به قصورها و تقصیرهای خود نیز توجّه داشته باشید. (ذنوبنا و اسرافنا)
3- اوّل استغفار، بعد استنصار. ابتدا طلب آمرزش کنید، سپس از خداوند پیروزی بخواهید. (اغفر لنا... وانصرنا)
4- بجای تسلیم در برابر دشمن، در پیشگاه خداوند اظهار ذلّت نمایید. (و ما استکانوا...ربنّا اغفرلنا...)
5 - صحنههای جهاد و جنگ، انسان را به سوی دعا و استغفار میکشاند. (و ما کان قولهم الا ان قالوا ربّنا اغفر لنا)
6- مردان خدا، نصرت و یاری خدا را برای نابودی کفر میخواهند، نه برای کسب افتخار خود. (وانصرنا علی القوم الکافرین)
7- بر لطف خداوند تکیه کنید، نه بر نفرات خود. (ربّیون کثیر... ربّنا... انصرنا)