(29) قُلْ إِنْ تُخْفُواْ مَا فِی صُدُورِکُمْ أَوْ تُبْدُوهُ یَعْلَمْهُ اللَّهُ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْسَّمَوَ تِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ
بگو: اگر آنچه در سینهها دارید پنهان سازید یا آشکارش نمایید، خداوند آن را میداند و (نیز) آنچه را در آسمانها وآنچه را در زمین است میداند وخدا بر هر چیز تواناست.
نکته ها:
آمدن این آیه به دنبال آیهی تقیّه، شاید اشاره به این باشد که مبادا به اسم تقیّه، با کفّار پیوند پنهانی برقرار نمایید، بلکه بدانید خدا بر افکار ونیّات شما آگاه است.
پیام ها:
1- به کسانی که به اسم تقیّه در صدد ارتباط با کفّار هستند، هشدار دهید. (قل ان تخفوا)
2- سینهی انسان، صندوق اسرار اوست. (تخفوا ما فی صدورکم)
3- علم خداوند به آشکار و نهان، به زمین و آسمان، یکسان است. (تخفوا... تبدوا... یعلمه اللّه)
4- توجّه به علم خداوند، مایهی زنده شدن وجدان مذهبی و مانع گناه و توجیه آن است. (یعلمه اللّه)
5 - از خدایی که به اسرار تمام آسمانها آگاه است، چه چیز را میتوان پنهان کرد؟ (یعلم ما فی السموات)
6- قدرت مطلق خداوند، پشتوانه تهدید او نسبت به مخالفان است. (ان تخفوا... و اللّه علی کل شی قدیر)