(51) أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ أُوتُواْ نَصِیباً مِّن الْکِتَبِ یُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّغُوتِ وَیَقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَروُاْ هَؤُلَآءِ أَهْدَی مِنَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ سَبِیلاً
آیا کسانی را که بهرهای از کتاب (خدا) به آنها داده شده، ندیدهای که به بت و طاغوت ایمان میآورند و درباره کفّار میگویند: اینان از کسانی که (به اسلام و محمّدصلی الله علیه و آله ایمان آوردهاند، راه یافتهترند.
نکته ها:
پس از جنگ اُحد، جمعی از یهودیان به مکّه رفتند تا بر ضد مسلمانان، با مشرکان هم پیمان شوند و برای دلخوشی و اطمینان کفّار، در برابر بتهای آنان سجده کردند و گفتند: بتپرستی شما از اسلام مسلمانان بهتر است.
«جِبت»، که به بت، ساحر و کاهن گفته میشود، یکبار در قرآن آمده ولی کلمهی «طاغوت»، از ریشهی «طغیان»، هشت مرتبه آمده است. شاید مراد از جِبت و طاغوت، همان دو بت باشد که یهودیان در برابر آنها سجده کردند، و شاید مراد از جبت، بت باشد و مراد از طاغوت، بتپرستان و حامیان بتپرستی باشد.
پیام ها:
1- آگاهی ناقص از دین، زمینهی انحراف است. (نصیباً من الکتاب)
2- دشمنان، برای مبارزه با اسلام حتّی از عقاید خود دست میکشند (سجدهی یهود بر بت، به خاطر خشنودی مشرکان و هماهنگی بر ضد مسلمانان). (یؤمنون بالجبت و الطاغوت)
3- روح لجاجت وعناد، مسیر قضاوت را عوض میکند. (یؤمنون بالجبت و الطاغوت و یقولون... هؤلاء اهدی...)