(120) إِنْ تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُواْ بِهَا وَإِنْ تَصْبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لَا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئاً إِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ
اگر خوبی به شما رسد، آنان را غمگین سازد و اگر بدی به شما رسد، آنها بدان شادمان میشوند و اگر (در برابرشان) صبر کنید و پرهیزکار باشید، حیلهی بدخواهانهی آنان هیچ آسیبی به شما نرساند. همانا خداوند به آنچه انجام میدهند احاطه دارد.
نکته ها:
این آیه راه شناختِ دوست و دشمن را بیان میکند، که بهترین راه آن، توجّه به روحیات و عکسالعمل آنها در مواقع کامیابی و یا ناکامی مسلمانان است. در سیاست خارجی نیز توجّه به محکوم کردنها، تأییدها، تبریک و تکذیبها، و انواع کمکها و تبلیغات، لازم است.
در آیات قبل، به مسلمانان سفارش نمود که دشمنان را نه همراه بگیرند و نه دوست. این آیه میفرماید: این برخورد ممکن است تاوان سختی داشته باشد و آنان بر علیه شما توطئه کنند، بنابراین شما باید اهل صبر و تقوا باشید، تا حیلههای آنان ضربهای به شما نزند.
پیام ها:
1- حسادتِ دشمنان به قدری است که اگر اندک خیری به شما برسد، ناراحت میشوند. (ان تمسسکم حسنة تسؤهم)
2- راه نفوذ دشمن، یا ترس و طمع ماست و یا بیپروایی و بیتقوایی ما، که صبر و تقوا، راه خنثی کردن آنهاست. (ان تصبروا و تتّقوا لایضرّکم)
3- در برابر حسودانی که از رشد ما ناراحتند، چارهای جز صبر و تقوا نیست. (ان تصبروا و تتّقوا لایضرّکم)
4- خداوند با افشای روحیّات دشمن، به مسلمانان هم روحیّه میدهد و هم بیدار باش. (ان تمسسکم حسنة تسؤهم... لا یضرّکم کیدهم)