(129) وَلِلَّهِ مَا فِی الْسَّمَوَتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ یَغْفِرُ لِمَن یَشَآءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَآءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
وآنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست. او (طبق حکمت خود) هرکس را بخواهد میبخشد و هرکس را بخواهد عذاب میکند و خداوند بخشندهی مهربان است.
نکته ها:
این آیه تأکیدی بر آیه قبل است که مجازات یا عفو، تنها به دست خداوند است. زیرا آفرینش و حاکمیّت تمام هستی در دست اوست. جالب اینکه در آیه، افرادِ مورد قهر یا لطف معیّن نمیشوند، تا غرور یا یأس برای کسی پیدا نشود و همه در حالت خوف و رجا باشند. ناگفته پیداست که عفو یا عذاب، براساس حکمت الهی و وابسته به زمینههایی است که انسان در خود و یا جامعه بوجود میآورد.
پیام ها:
1- حقّ عفو یا کیفر، تنها بدست کسی است که حاکمیّت آسمانها و زمین برای اوست. (للّه ما فی السموات... یغفر... ویعذّب)
2- در نظام الهی، اصل برعفو ومغفرت است. (یغفر) بر (یعذّب) مقدّم شده است.