(117) إِنْ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثاً وَإِنْ یَدْعُونَ إِلَّا شَیْطاناً مَرِیداً
(مشرکان) به جای خدا، جز معبودانی مؤنث (که نام زن بر آنها نهادهاند مانند لات ومناة وعُزّی) نمیخوانند وجز شیطان سرکش وطغیانگر را نمیخوانند.
نکته ها:
آیهی قبل، مشرکان را در ضلالت و گمراهی دانست، این آیه، علّت آن را پرستش بتها و پیروی از شیطان میداند.
مراد از معبودانِ مؤنث در آیه (اناثا)، یا بتهایی استکه مشرکان نامهای مؤنث چون لات و مناة و عُزّی بر آنها میگذاشتند و یا فرشتگان که به عقیدهی مشرکان دختران خدا بودند. شاید هم مراد از «اناث» در آیه، موجود تأثیرپذیر و ضعیف است و لذا صلاحیّت پرستش را ندارد.
پیام ها:
1- معبودهای غیر الهی، یا ضعیفند یا طیغانگر. (الاّاناثاً... الاّ شیطاناً مریداً)
2- فرار از معبود حقّ، راهی جز پناه به معبودهای باطل و شیطان ندارد. (الاّاناثاً... الاّ شیطاناً مریداً)
3- همهی راههای انحرافی، به یک راه - پیروی از شیطان - منتهی میشود. (ان یدعون الا شیطاناً مریداً)
4- پرستش هر معبودی جز خداوند در حقیقت شیطانپرستی است. (یدعون من دونه... شیطاناً مریداً)