(100) وَمَنْ یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یَجِدْ فِی الْأَرْضِ مُرَ غَماً کَثِیراً وَ سَعَةً وَمَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهَاجِراً إِلَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَی اللَّهِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِیماً
و هر که در راه خداوند هجرت کند، اقامتگاههای بسیار همراه با گشایش خواهد یافت و هر که از خانهاش هجرتکنان به سوی خدا و پیامبرش خارج شود، سپس مرگ، او را دریابد حتماً پاداش او بر خداوند است و خداوند آمرزندهی مهربان است.
نکته ها:
یکی از مسلمانان مکّه بیمار شد گفت مرا از مکّه بیرون ببرید تا جزء مهاجران باشم. همین که او را بیرون بردند، در راه درگذشت. سپس این آیه نازل شد.
همهی هجرتهای مقدّس، مثل هجرت برای جهاد، تحصیل علم، تبلیغ و ... مصداق این آیه است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که برای معرفت امام زمان خود از خانه و شهر خود خارج شود، ولی اجل به او مهلت ندهد، از مصادیق این آیه است.**کافی، ج1، ص 378.***
پیام ها:
1- هجرت، زمینهساز گشایش و توسعه است. (من یهاجر... یجد فی الارض مراغماً) نابرده رنج، گنج میسّر نمیشود.
2- ما مکلّف به وظیفهایم، نه نتیجه. مهم خروج از منزل است، نه وصول به مقصد. (و من یخرج من بیته)
3- راه خدا و رسول را بروید، نگران مرگ و حیات نباشید. (ثم یدرکه الموت)
4- پاداش «مهاجر» با خداست و بالاتر از بهشت است. (وقع اجره علی اللّه)